معنی علم جادو

سیمیا

سیمیا

سیمیا

افسون

سحر جادو

افسون، سِحر، شعبده،
(اسم، صفت) [قدیمی] ‌ ساحر، افسونگر، جادوگر: چه جادو چه دیو و چه شیر و چه پیل / چه کوه و چه هامون چه دریای نیل (فردوسی۴: ۲۹۸۸)، نگه کن که با هر کس این پیر جادو / دگرگونه گفتار و کردار دارد (ناصرخسرو: ۳۷۵)، چو خمّ دوال کمند آورم / سر جادوان را به بند آورم (فردوسی: ۲/۴۶۵)، من به جادویان چه مانم ای وقیح / کز دمم پررشک می گردد مسیح (مولوی: ۶۱۳)،
[قدیمی، مجاز] حیله‌گر،
[قدیمی، مجاز] زیبارو: همشیرۀ جادوان بابل / هم‌شیوهٴ لعبتان کشمیر (سعدی۲: ۴۵۵)،

(صفت) مانند جادو جادو نما.

(صفت) مانند جادو جادو نما.

(صفت) کسی که روش جادو دارد جادو صفت.

(صفت) کسی که جادو را بسیار دوست دارد ستایشگر جادو.

عمل جادو فریب.

سحر، جادو، عنوانی تحقیرآمیز برای جادو. [خوانش: (جَ بَ) (اِمر.) (عا.)]

(ص.) افسونگر، (اِ.) سحر، ساحری، (کن.) چشم معشوق، دلفریب، محیل، مکار. [خوانش: [فا - ع.] (اِ.)]

بهجه، ساحر، سحر، غربه، نوبه

طلسم

154